China

De zending van monniken vanuit de Sint-Andriesabdij naar China dateert van 1928. Aanleiding waren de ontmoeting en de gesprekken van abt Théodore Nève met de lazarist en China-missionaris Vincent Lebbe. De abt bewonderde Lebbe die Chinees met de Chinezen wou zijn en een groot pleitbezorger was voor de wijding van Chinese bisschoppen, wat hem niet in alle kerkelijke kringen in dank werd afgenomen. De stichting in China startte onder de leiding van de Fransman Jehan Joliet, een monnik van Solesmes, die een strikt contemplatief klooster beoogde in de stijl van Solesmes en daarvoor de afgelegen vallei van Si-Sjan koos. Dit bleek een verkeerde keuze te zijn, ver van alles en niet volgens de mentaliteit van Sint-Andries die ook een apostolische component bevatte.
In 1944 verhuisde de communiteit naar Tsj’eng-toe, waar een nieuw leven kon beginnen, geheel in de geest van Sint-Andries. Daar ontstond het ‘Chinees en Westers cultureel onderzoeksinstituut’ – the Chinese Western Cultural Research Institute. Het doel van het instituut was toenadering zoeken tussen de Chinese en de Westerse cultuur, om ze wederzijds te leren kennen en waarderen. Het zou toegankelijk zijn voor de Chinese ontwikkelde elite, voor boeddhistische monniken, die talrijk waren in dat deel van China, voor jonge Europese diplomaten die meer wilden weten over China, en voor allerlei studenten.
Op 25 december 1949 bezetten Mao’s troepen de stad, een antichristelijke propaganda kreeg de steun van de nieuwe regering, de missionarissen werden opgepakt en ondervraagd en enkelen kwamen in de gevangenis terecht. Alle inspanningen ten spijt om de Chinese taal te beheersen, om de Chinese cultuur te begrijpen, om alles op alles te zetten in China, moest deze zending opgegeven worden. De groep bleef samen en vestigde zich in Californië, in afwachting van betere tijden. Het werd de Saint Andrew’s Abbey van Valyermo (www.valyermo.com) nabij Los Angeles die nu een zelfstandige abdij is met Amerikaanse monniken. terug naar Geschiedenis